- procella
- prŏcella, ae, f [pro and root kel; Gr. kelês, runner; cf.: celer, celox], a violent wind (by which things are prostrated), a storm, hurricane, tempest (class.).I.Lit.:II.
procella distat latitudine a vortice et a turbine disjectā nube verius quam ruptā,
Plin. 2, 49, 50, § 133:turbinis inmanem vim provomit atque procellae,
Lucr. 6, 447:imbres, nimbi, procellae, turbines,
Cic. N. D. 3, 20, 51; Plaut. Trin. 4, 1, 17:creber procellis Africus,
Verg. A. 1, 85:stridens Aquilone procella,
id. ib. 1, 102:si mugiat Africis Malus procellis,
Hor. C. 3, 29, 58; 2, 9, 3:praecipites,
Ov. Tr. 4, 6, 35:navis quassata procellā,
id. ib. 5, 5, 17:raperent mea poma procellae, id. Nux, 163: procella nivem effuderat,
Curt. 3, 13, 7:imbrem excusserant procellae,
id. 4, 7, 14:Thalle, turbidā rapacior procellā,
Cat. 25, 4.—With gen.:validi venti collecta procella,
Lucr. 6, 124.—Transf.A.(Mostly in plur.) A storm, tumult, violence, commotion, vehemence:B.tempestates et procellas in illis fluctibus concionum,
Cic. Mil. 2, 5 (also cited ap. Quint. 8, 6, 48, and particularly mentioned as a figure, id. 8, 6, 48, § 7):vita tranquilla et quieta remota a procellis invidiarum,
Cic. Clu. 56, 153:ut procellam temporis devitaret,
id. Verr. 1, 3, 8:patriae,
id. Dom. 53, 137:agitari tribuniciis procellis,
Liv. 2, 1; cf.:seditionum procellae,
id. 28, 25:procellae civiles,
civil commotions, Nep. Att. 10, 6; cf.:ferimur procellā,
Verg. A. 7, 594; Ov. M. 13, 656.—In milit. lang.1.A charge, onset, sudden attack of cavalry:2.hac velut procellā ita consternavit equos, ut, etc.,
Liv. 37, 41 fin.:equestrem procellam excitemus oportet,
id. 30, 18:equestris,
id. 29, 2; Tac. H. 3, 53.—In gen., of a fierce battle:3.hic secunda belli Punici procella desaevit,
Flor. 2, 6, 12; Luc. 8, 203.—Of a storm of eloquence:priusquam illam eloquentiae procellam effunderet (Ulixes),
Quint. 11, 3, 158:contionum,
id. 8, 6, 7.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.